Externe cervicale wortelresorptie (ECR) is een aandoening die voor het eerst in 1850 werd beschreven. In de loop der tijd zijn voor deze aandoening verschillende benamingen gebruikt, wat bij clinici voor de nodige verwarring heeft gezorgd. Pas in het afgelopen decennium hebben wetenschappers en clinici echt belangstelling voor ECR gekregen. ERC wordt tegenwoordig vaker gediagnosticeerd dan vroeger. Dit is voor een belangrijk deel te danken aan CBCT, waarmee een beter beeld van de omvang van resorptiedefecten te verkrijgen is. ECR wordt tegenwoordig ook vaker ‘gezien’, omdat er meer mensen zijn met een orthodontisch verleden en/of parafuncties.
ECR ontstaat door een (mechanische) verstoring van het parodontaal ligament en het wortelcement, waardoor clasten worden aangezet dentine af te breken. ECR heeft een progressief verloop, dat zowel destructief als reparatief van aard kan zijn. De clinicus behoort bij het opstellen van het behandelingsplan rekening te houden met dit tweeledige karakter.
Hierbij zijn drie criteria belangrijk:
- de aanwezigheid van pijn;
- de mogelijkheid tot het sonderen van het resorptiedefect;
- de omvang van het (door botingroei deels herstelde) resorptiedefect.
Er kan gekozen worden voor een benadering via een endodontische opening (interne benadering) of via een flapoperatie (externe benadering). Ook is een combinatie van een externe en een interne benadering mogelijk. Daarnaast zijn er situaties waarbij monitoren of extractie de beste behandeloptie is. Al deze behandelingsopties lijken in eerste instantie vrij effectief (driejaarsoverlevingskans van bijna 85%). Na acht jaar zijn de overlevingskansen echter drastisch gedaald (42,7%), wat duidelijk aangeeft dat de levensduur van gebitselementen met ECR slechts beperkt te verlengen is.
Accreditatie
Voor dit nascholingsprogramma is KRT-erkenning aangevraagd voor 4 punten (onder ID 394867/435352) en Q-Keurmerk© aangevraagd.
Inhoud
1 Woord vooraf
2 Het resorptieproces
3 Externe cervicale wortelresorptie
4 Verloop van ECR
5 Diagnostiek van ECR
6 Classificatie van ECR
7 Predisponerende factoren voor ECR
8 Differentiële diagnostiek
9 Behandeling van ECR
10 Behandelresultaten van ECR
Auteurs
Athina-Maria Mavridou behaalde in 2004 haar tandartsdiploma bij de Dental School of the National and Kapodistrian University of Athens. In 2008 voltooide ze een driejarige opleiding tot tandartsendodontoloog aan de Universiteit van Gent en deed ze onderzoek naar het effect van laserstralen op het wortelkanaal. Van 2008 tot 2010 werkte ze als tandarts-endodontoloog in het Centrum voor Tandheelkunde en Mondzorgkunde van het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG). Van 2010 tot 2019 werkte ze aan een promotieonderzoek naar externe cervicale wortelresorptie (ECR) bij het BIOMAT Research Cluster van de Katholieke Universiteit te Leuven. Na het behalen van de doctorstitel zette ze haar onderzoek naar ECR voort in Leuven als extern medewerker. Naast haar werk als onderzoeker is ze werkzaam als tandarts-endodontoloog bij Tandartspraktijk EndoRotterdam.
Jan Warnsinck, tandarts-endodontoloog-gnatholoog vertaalde de eLearning uit het Engels naar het Nederlands. Daarnaast breidde hij de tekst van hoofdstuk 8 (Differentiële diagnostiek) verder uit.
We zijn hem hiervoor dank verschuldigd.
Doelstellingen
Na het doorlopen van deze eLearning kunt u:
- aangeven hoe ECR kan ontstaan en hoe het resorptieproces kan verlopen;
- in de mond en op röntgenfoto’s de tekenen van ECR herkennen;
- ECR onderscheiden van aandoeningen die erop lijken;
- aangeven hoe en wanneer gebitselementen met ECR behandeld moeten worden;
- aangeven wat momenteel de prognose is van (behandelde) gebitselementen met ECR.
